Multitest Fotometre PrimeLab2

Aktif Oksijen

Aktif Oksijen Kuzey enlemlerde, aktif oksijen özellikle klor alternatifine popüler bir dezenfektandır. Ancak ölçüm amaçları için esas olan, kullanılan ortamın persülfat veya peroksit içerip içermediğidir. Persülfat içeren ortamla dezenfekte edilmiş su, DPD N° 4 metodu ile ölçülür. Peroksit içeren dezenfeksiyon ortamı kullanılırken, Asitleştirici PT tabletlerle birlikte Hidrojen Peroksit tabletleri kullanılır. Her iki durumda da, “Etkin Oksijen (O₂)” tanımı aslında yanıltıcıdır. Dezenfekte eden moleküler Oksijen değil; daha ziyade oldukça hızlı bir şekilde başka bir radikal ile birleşen bir Oksijen radikalidir. Bu metodun ana dezavantajı budur; çünkü dezenfeksiyon etkisi uzun sürmez ve etki oldukça sınırlıdır. Bu nedenle, Aktif Oksijen dezenfeksiyon için kullanıldığında sık aralıklarla Klor da eklenir. Ancak, DPD N° 4 metodu ile hem Klor hem de Etkin Oksijen kullanılırken yanıltıcı okumalar elde edilebilir.

Alkalinite

KS4,3 Asidite olarak da bilinen m-Alkalinite, Toplam Alkalinite, Hidrojen Karbonat Sertliği, Asit Tamponlama Gücü, Geçici Sertlik, … Alkalinite, suyun pH değerini etkileyen kimyasallara (çöktürücüler, dezenfeksiyon ortamları – örneğin klor ürünleri – pH'ı düşüren veya yükselten) karşı tamponlama yeteneğini tanımlar. Yeterli tamponlama etkisi sağlamak için, alkalinite en az 0.7 mol/m³ ve/veya mmol/l olmalıdır. Bu değer, suda çözünmüş hidrojen karbonat malzemeleri temsil eder. 4.2 – 8.2 pH aralığındaki tamponlama etkisi, suda çözünmüş hidrojen karbonat iyonları ve karbon dioksit arasındaki dengeye dayanır. Alkalinite değeri düşük olduğunda, suyun tamponlama kapasitesi düşer ve bu da pH değerini belirlemeyi zorlaştırır. Düşük alkalinitelerde su, boru hatları üzerinde aşındırıcı bir etki yapar.

Alüminyum

Alüminyum, havadaki oksit tabakası ile kaplanmış esnek, gümüş-beyaz bir alaşımdır. Yer kabuğunun yaklaşık %8'ini oluşturur. Alüminyum, boksitten, feldspat, mika ve killerden elde edilir. Alüminyum bileşikleri su arıtma işlemlerinde flokülasyon maddesi olarak kullanılır. İçme suyuna girmesi, yetersiz flokülasyon, topraklardan çözünme süreçleri, asit yağmuru veya atıksu ve alüminyum işleme endüstrisinden kaynaklanabilir.

Amonyak

Amonyum iyonu NH₄⁺, bir katyondur ve kimyasal olarak alkali metal iyonlarına benzer şekilde reaksiyon verir. Doğal çevrede, amonyak çoğunlukla proteinlerin parçalanmasından oluşur. Balıklar ve diğer sucul organizmalar, son ürün olarak amonyağı örneğin solungaçları üzerinden atar. Amonyum, toprakta ve oksijen tüketim bölgelerinde bakteriler tarafından nitrit ve nitrat haline getirilerek daha da oksitlenir. Bu süreç nitrifikasyon olarak adlandırılır ve toprakta arzu edilen bir süreçtir. Amonyak, balıklar için düşük konsantrasyonlarda bile toksiktir.

Bor

Element bor, yer kabuğunun %0.001'ini oluşturur. Doğal çevrede bor oksit olarak bulunur ve doğal sular, çoğunlukla borik asit, H₃BO₃ veya B(OH)₃ şeklinde bulunur. Bitkiler için zaruridir. Boratlar, cam üretiminde ve aynı zamanda alev geciktirici olarak kullanılır ve sabunlarda, kozmetiklerde ve deterjanlarda da kullanılır. Bor, deterjanlardan dolayı içme suyunda da bulunabilir.

Brom

Bromun dezenfektan olarak kullanılması, klor alternatifi olarak popüler bir seçenek haline gelmektedir. Brom kullanmanın avantajı, birleşik bromun, birleşik klor (kloramin) ile karşılaştırıldığında kokusuz olmasıdır. Dezavantajları ise sınırlı oksidasyon etkisi ve daha yüksek fiyatlar ve manipülasyon riskleridir.

COD

Kimyasal oksijen talebi, COD, bir toplam parametresi olarak, su içinde bulunan tüm oksitleyici maddelerin toplamını ölçer. Su arıtma süreçlerinin etkinliğini izlemek ve suyun belirli kalite standartlarını karşıladığından emin olmak için kullanılır.

Karbogidrazid

Karbogidrazid, sıkça çeşitli endüstriyel süreçlerde indirgeyici ajan olarak kullanılan bir kimyasal bileşiktir. Karbogidrazid değeri, suyun kalitesini değerlendirebilmek ve suyun çeşitli kullanımlar için uygunluğunu belirleyebilmek adına önemli bir parametredir.

Amilaz

Amilaz, karbonhidratları, özellikle nişastayı parçalayan bir enzimdir. Amilaz, birçok farklı organizmada bulunur, bu nedenle sucul ekosistemlerde amilazın varlığı, bu organizmalardan birinin varlığını işaret edebilir. Amilaz değeri, sucul ekosistemlerin sağlığını değerlendirme amacıyla kullanılabilir.

Klor

Klor (sodyum hipoklorit, kalsiyum hipoklorit, klor gazı, klorlu izosiyanüratlar şeklinde) yüzme ve banyo havuzları için önde gelen dezenfektan olarak dünya çapında yaygınlaşmıştır. DIN EN 7393'e göre sudaki klor konsantrasyonunu ölçmek için 3 kısmi değer ayrılmalıdır. 1.) Serbest klor: hipokloröz asit, hipoklorit iyonları veya çözünmüş, temel, klor olarak bulunan klor. 2.) Kombine klor: Kloraminlerin ve organik azot bileşiklerinin tüm klorlu türevlerinin şeklinde bulunan toplam klorun bir kısmı. 3.) Toplam klor: Diğer iki belirtilen formun toplamı. Serbest klor anında bir dezenfeksiyon etkisi yaratırken, kombine klorun dezenfeksiyon potansiyeli oldukça sınırlıdır. Kloraminler havuzların kokusundan ve insan mukoz membranlarının kızarmasına yol açan tahrişten sorumludur. Bu sınıfın bir üyesi olan azot klorid, insanlar tarafından 0.02 mg/l konsantrasyonunda algılanabilir. Serbest klor, DPD N° 1 yöntemiyle ölçülür. Burada N, N-diethyl-p-phenylenediamine (DPD), bir gösterge kimyasalı, klor tarafından oksitlenir ve kırmızıya renk değiştirir. Renk değişimi ne kadar yoğunsa, suda o kadar çok klor vardır. Fotometrik ölçümler veya bir renk ölçeği ile optik karşılaştırma, klor konsantrasyonunun ölçülmesine izin verir. Eğer bir DPD N° 3 tableti bu örneğe eklenirse, kombine klor da işaretlenecektir. Ölçülen değer şimdi toplam klor konsantrasyonuna da karşılık gelir. Kombine klor konsantrasyonu, toplam klor ve serbest klor arasındaki farka karşılık gelir. DPD N° 3 tabletlerindeki aktif kimyasalların en ufak izleri, ölçüm sırasında kombine klorun aktif hale gelmesine yol açtığı için, bir sonraki DPD N° 1 ölçümü öncesinde ölçüm cihazının yeterince temizlenmesi gerekmektedir, böylece yanıltıcı okumaların önüne geçilir. İki farklı kalibre edilmiş kap kullanılması (bir tanesi genellikle serbest klor ölçmek için ve diğeri toplam klor değerlerini ölçmek için) şiddetle tavsiye edilmektedir.

Klor Dioksit

Klor dioksit (havadan 2.33 kat daha ağır) klor ve oksijenin (ClO₂) bir halojen bileşiği olarak bilinir; bu, kokusal ve tat algılarını daha az etkiler ve aynı zamanda bir anti-virüs olarak hareket eder. Klor dioksit ayrıca, üretim yerine yakın özel tesislerde klor gazı ve/veya hipoklorlu asit ve bir sıvı sodyum klorit çözeltisi (NaClO₂) (10:1) birleştirilerek de üretilir. Ortalama minimum/maksimum değerler olarak genellikle 0.05 mg/l – 0.20 mg/l kabul edilir.

Klorit

Klorlu asitlerin HClO₂ tuzları klorit olarak adlandırılır. Klorit anyonunda (ClO₂⁻) klorin oksidasyon numarası +3'tür. Bu durumda, klor ve klorit güçlü bir oksidan olup kolayca ayrışır. Kloritler, sodyum hidroksit -hidrojen peroksit çözeltilerine klor dioksit (ClO₂) tanıtarak yapılır. Bunların en önemlisi sodyum klorit, beyaz kristalin bir tuzdur. Saf formda dirençlidir ve çözelti halinde güvenle ele alınabilir. Yanıcı malzemelerle karıştırıldığında patlayıcıdır. Suda az çözünür, açık sarı renkli gümüş ve kurşun kloritleri patlayıcıdır ve saf formda uygun güvenlik önlemleri altında izole edilebilirler. Tekstil için ağartma maddesi olarak kullanılırlar. Asidifikasyon sırasında serbest bırakılan ClO₂, nazik lifleri ağartır. Suda, klor dioksit ile dezenfeksiyon sırasında klorit oluşur. Klorit, suda klorattan oluşur. Klorit ve klorat toksikolojik olarak benzer bir etki moduna sahiptir.

Krom

Krom (eski Yunancadan renk) Cr atomik sembolü ve 24 atom numarası ile bir kimyasal elementtir. Periyodik cetvelde 6 alt grubunda (grup 6) veya krom grubunda bir geçiş metalidir. Krom bileşikleri birçok farklı renge sahiptir ve mürekkep ve boyalarda pigment olarak sıklıkla kullanılır. Krom Su: Krom, doğada serbest formda bulunmaz. Ana krom minerali kromittir. Krom bileşikleri doğal olarak su ortamında küçük miktarlarda bulunur. Çeşitli endüstriyel atıksular aracılığıyla yüzey sularına geçebilir. Metal yüzeylerin veya metal alaşımların kaplanmasında kullanılır. Paslanmaz çelik içinde krom, demirle alaşım yapar. Krom, genellikle iki farklı değerlik durumunda bulunur: üç değerlik krom (krom III) ve altı değerlik krom (krom VI). Krom VI, deri ve solunum yoluyla vücuda girebilir ve içme suyuna sızabilir. İnsan vücuduna zarar verebilir ve kanserojen bir maddedir. Krom III, genellikle insan vücudu için daha az toksiktir ve esansiyel bir elementtir. Yani, insan vücudunun düzgün çalışması için küçük miktarlarda krom III'e ihtiyaç duyar. Bu nedenle, kromun farklı değerlik durumları arasındaki fark, sağlık üzerindeki etkileri açısından önemlidir.

Renk

Renk standartları, APHA (American Public Health Association)’ya göre platin kobalt (Pt/Co) ölçeğiyle tanımlanır. Hazen ölçeği olarak da bilinen bir diğer renk standardı, kimyager Allen Hazen’ın adını taşır ve bu da Pt/Co ölçeğine benzer. Başlangıçta bu standart, atık suyun rengini tanımlamak için düşünülmüştü ama şimdi kimya, ilaç, içecek, plastik ve yağ endüstrilerindeki endüstriyel uygulamalar için kullanımı genişletilmiştir. Renk ölçeği, 0 - 500 birim arasında mg/l platin-kobalt’a kadar olan destile suyu ölçer. Suyun rengi, su içinde çözünmüş parçacıkların konsantrasyonunun bir ölçüsü olarak kullanılır. Bu sayede, renk olarak ölçülebilen safsızlıklar – çoğunlukla organik bileşenlerden kaynaklanır.

Bakır

Bakır değerlerini ölçmek için çeşitli sebepler olabilir. İçme suyu söz konusu olduğunda, bakır ölçümleri içme suyunun kalitesini belirlemek için yapılır. İçme suyunda bakır için resmi olarak izin verilen maksimum değerler yoktur, ancak 2 - 3 mg/l arasında önerilen değerler vardır. Bakır bir iz elementidir ve bu nedenle insan hayatı için esanstır. Günlük 0.05 – 0.5 mg/kg vücut ağırlığı kabul edilebilir olarak düşünülmektedir. Ancak, bakır organizmalar için tehlikeli olarak kabul edilir; bu “olumlu” bir şekilde yüzme havuzu alanlarında, bakır içeren algisidlere formunda, yosun ve bakterilere karşı kullanılır.

Siyanyür

Siyanyürler, hidrojen siyanyürün tuzlarıdır ve yüksek derecede toksik olarak sınıflandırılırlar. Alman Standart Metotlarına (DEV) göre, kolayca serbest bırakılabilen siyanyürler ve toplam siyanyürler arasında bir ayrım yapılır. Siyanyür çözeltileri, kayaçlardan gümüş ve altın çıkarmak için madencilikte kullanılır. Siyanyür tuzları, metal işlerinde sertleştirme tuzları olarak da kullanılır. Siyano kompleksler toksisite açısından zararsızdır ve gıda endüstrisinde de kullanılır.

Siyanyürik Asit

Organik klor ürünleri kullanılırken (triklorisosiyanürik asit ve sodyum diklorisosiyanürat), “isosiyanürik asit” klorun taşıyıcısını oluşturur. İsosiyanürik asit taşıyıcı maddesi, su içinde yüksek olduğunda (>50 mg/l) klorun bakterileri ne kadar hızlı öldürebileceğini sınırlayabilir. Bu yüzden, siyanyürik asiti havuzun klor içeriği kadar düzenli olarak ölçmek önerilir.

DBNPA DBNPA (2,2-dibromo-3-nitrilopropionamide), asidik ve alkali koşullar altında hidrolize olan hızlı çalışan bir biyosiddir. Bu, öncelikle hızlı çalıştığı ve ek olarak çok hızlı parçalandığı için tercih edilen bir su tedavisidir. DBNPA, kağıt yapımında, kağıt kaplama bileşiminde bir koruyucu ve çamurda kullanılır.

DBNPA (2,2-dibromo-3-nitrilopropionamide),

hem asidik hem de alkalin koşullarda hidrolize olan hızlı çalışan bir biyosittir. Tercihen su içinde kullanılır, çünkü burada hızlı çalışır ve ek olarak çok hızlı ayrışır. TMA, halojen biyositlere benzer bir etkiye sahiptir. DBNPA, diğer şeylerin yanı sıra, kağıt kaplama kompozisyonlarında ve çamurda bir koruyucu olarak kağıt yapımında kullanılır.

Çözünmüş Oksijen

Çoğu sucul organizma, suda düşük konsantrasyonlarda çözünmüş olan minimum miktarda oksijene ihtiyaç duyar. Oksijen, suya çeşitli yollarla girebilir. Bir yandan, bitkiler, algler ve bazı bakteriler tarafından fotosentez sırasında salınır. Ek olarak, atmosferden doğrudan da absorbe edilir. Suyun oksijen içeriği sıcaklık, basınç ve tuzluluk gibi çeşitli faktörlere bağlıdır. Örneğin, sıcaklık artışı çözünmüş oksijenin azalmasına yol açabilir. Oksijen içeriği, fiziksel, kimyasal ve biyokimyasal faktörlere bağlıdır ve tüm oksijen tedarik eden ve tüketen süreçlerin toplamını gösterir. Oksijen içeriğinin dinamikleri sadece sürekli ölçüm verileri kaydedilerek belirlenebilir. Sistemin biyoaktivitesi ne kadar yüksekse, oksijen içeriği o kadar düşüktür. Aşırı durumlarda, bu, aşırı organik materyalin biyodegradasyonunun bir sonucu olarak su cisminin "ölmesine" neden olabilir.

İletkenlik

Elektrik iletkenliği, su analizinde bir fiziksel parametre olan µS/cm biriminde ölçülür. Ultra saf su, yaklaşık 0.05 µS/cm çok düşük bir iletkenliğe sahiptir. Suda çözünmüş iyonlar, klorürler, sülfatlar veya karbonatlar gibi, elektrik akımının iletilmesine neden olur. Bu nedenle, iletkenlik seviyesi, safsızlıklar, su sertliği veya mineralizasyon hakkında bilgi verebilir. Yüksek tuz içeriği nedeniyle, deniz suyunun iletkenliği 56.0 mS/cm'dir. İnsanlar için çok düşük ve çok yüksek iyon konsantrasyonları zararlı olabilir, bu yüzden WHO elektrik iletkenliği için 400 µS/cm üst sınır koymuştur. İletkenlik değerini düşürmek için ters osmoz filtreleri veya aktif karbon filtreleri kullanılabilir.

Eritorbik Asit

Erithorbic asit, aynı zamanda isoaskorbik asit olarak da bilinir, bir gıda koruyucu ve antioksidan olarak kullanılan kimyasal bir bileşiktir. Bu, vitamin C'nin doğal olarak meydana gelen bir formudur ve işlenmiş gıdalara raf ömrünü uzatmak ve kanserojenler gibi zararlı yan ürünlerin oluşumunu önlemek için sıklıkla eklenir. Su kalitesi açısından, suyun eritorbik asit değerini ölçmek, su içinde bu bileşiğin varlığı hakkında önemli bilgiler sağlayabilir. Bu, birkaç nedenden dolayı faydalı olabilir. Örneğin, suyun eritorbik asit değeri çok yüksekse, suyun endüstriyel veya tarımsal akıntı ile kirlenmiş olabileceğini gösterebilir, bu da insan sağlığı için zararlı olabilir. Ayrıca, suda yüksek eritorbik asit seviyeleri, suyun tadını ve kokusunu da etkileyebilir, bu da içmesini hoş olmayan hale getirebilir. Genel olarak, suyun eritorbik asit değerini ölçmek, suyun kalitesini değerlendirmek için önemlidir ve bunun çeşitli kullanımlar için güvenli ve uygun olduğundan emin olmak için gereklidir.

Fluoresin

Fluoresin, mavi ışıkla heyecanlandığında 520 ve 530 nm arasında dalga boylarında yeşil ışık yayan kararlı bir floresan izleyici boyasıdır. Endüstriyel kazan uygulamalarını izleme için doğru, maliyet etkili bir yöntem sağlar. Su dolaşım sistemine eklendiğinde zamanla kararlıdır ve kazan suyu analizi için gereken konsantrasyonlarda çevresel olarak güvenlidir.

Florür

Florür, hidrojen florürün tek değerlikli anyonu (F⁻)'dir. Genellikle kayalarda bulunan bileşiklerin formunda bulunur. Yer kabuğundaki frekansı %0.065 (ağırlık) olarak belirtilir. Tuz içeriği, florür taşıyan kayalar aracılığıyla içme suyuna sızar. Almanya'da, yeraltı suyundan bağımsız olarak ortalama 0.1 mg/l ile 0.18 mg/l arasındadır. Florür seviyeleri tüm içme suyu örneklerinin sadece %0.3'ünde 1.5 mg/l'nin üzerindeydi. Hindistan, Kenya ve Güney Afrika gibi ülkelerde, jeojenik ve/veya çevresel nedenlerle 25 mg/l'nin üzerinde florür konsantrasyonları saptanmıştır. Florür, vücut tarafından kolayca absorbe edilir ve tekrar depolanır ve bunun %98'i kemiklerde ve dişlerde bulunur. 1 mg/l miktarındaki florür, karies profılaktik etki yapar, ancak, günlük 1.5 ila 2 mg/l miktarları zaten diş florozuna yol açabilir. Bu, mineye zarar verir ve omurga, göğüs kafesi ve eklemlerin sertleşmesine neden olan bir hastalığa yol açabilir. Suyun florür konsantrasyonu, birkaç faktör dikkate alınarak sınırlandırılabilir. Diyetle alınan florür miktarı ve genel florür tüketimi gibi faktörler, sınırlandırmaların belirlenmesinde önemli rol oynar.

Sertlik

Su sertliği, başta kalsiyum ve magnezyumun çözünmüş tuzları olmak üzere, nadiren stronsiyum ve baryum da su sertliğine katkıda bulunabilir. Bu iyonlar, çözünmez bileşenler oluşturmak üzere karbonat iyonlarıyla birleşir, özellikle kalsiyum karbonat. Toplam sertlik ölçümü, karbonat iyonlarının yükselmiş sıcaklıkta ya da pH değerleri 8.2'yi geçtiğinde hidrojen karbonat iyonlarından oluştuğu durumlarda kalsiyum çökeltme riskini değerlendirmeye yarar. Kalsiyum sertliği ölçümü, suda çözünmüş kalsiyumu ölçerken, toplam sertlik ile kalsiyum sertliği arasındaki fark çözünmüş magnezyumu belirler.

Hidrazin

Hidrazin, havacılık, denizaltılar ve diğer askeri ekipmanlarda kullanılan ikincil elektrokimyasal hücreler ve alkalin yakıt hücreleri dahil olmak üzere çeşitli uygulamalarda kullanılan bir kimyasaldır. Bu, güçlü indirgen bir ajan olarak hareket etmesine izin verir ve bu nedenle buhar güç santrallerinde kazan besleme suyunun deoksijenasyonu için kullanışlıdır. Bu reaksiyon sadece azot ve su üretir ve su-buhar devresinde pH değerini de artırır, bu da korozyonu en aza indirmeye yardımcı olur.

Hidrokarbonlar ve Karbohidrazit

Karbohidrazit, daha az tehlikeli olması nedeniyle kazan suyu tedavisinde oksijen giderimi için hidrazine bir alternatif olarak kullanılır. Bu, su içinde yüksek çözünürlüğe sahip, ancak çoğunlukla organik çözücülerde çözünmez olan beyaz kristal katı bir maddedir. Oksijenle reaksiyona girerek su, azot ve üre üretir ve aynı zamanda metalleri pasifleştirir ve metal oksitleri indirger. Reaktivitesi ve çeşitli bileşenleri oluşturma esnekliği nedeniyle, su tedavisi dışında, ilaç, herbisit, bitki büyüme düzenleyicileri ve boyaların üretiminde de kullanılmaktadır.

Hidrojen Peroksit

Kuzey enlemlerde, aktif oksijen klor yerine özellikle popüler bir alternatif dezenfektandır. Ölçme amaçları için esas olan, kullanılan ortamın persülfat veya peroksit içerip içermediğidir. Persülfat içeren medya ile dezenfekte edilmiş su, DPD N° 4 yöntemine göre ölçülür. Peroksit içeren dezenfekte medyalar kullanılırken, Asidik PT tabletlerle birlikte Hidrojen Peroksit tabletleri kullanılır. Her iki durumda da, “Aktif Oksijen (O₂)” terimi aslında yanıltıcıdır. Oksitleyen (dezenfekte eden) moleküler Oksijen değildir; bunun yerine bu bir Oksijen radikali olup hızla bir başka radikal ile birleşir ve moleküler Oksijen oluşturur (solunan hava). Bu da bu yöntemin ana dezavantajıdır; çünkü dezenfekte etme etkisi uzun sürmez ve etki oldukça sınırlıdır. Bu nedenle, katı bir kural olarak, Aktif Oksijen dezenfeksiyon için kullanıldığında düzenli aralıklarla Klor eklenir. Fakat DPD N° 4 yöntemiyle yanıltıcı okumalar ortaya çıkabilir (Hem Klor hem de Aktif Oksijen kullanıldığında), çünkü bu tablette bulunan potasyum iyodür katalitik olarak persülfatları böler ve böylece persülfat ve klorun toplamı gösterilir.

İyot

İyot, element sembolü I olan ve atom numarası 53 olan bir kimyasal elementtir. Periyodik tabloda 7. ana grupta (17 grup) yer alır ve bu nedenle halojenlere aittir. İsmi, "menekşe rengi" anlamına gelen eski Yunanca "ioeides" kelimesinden türemiştir. Isıtıldığında, yayılan buharlar karakteristik olarak mor renktedir. İyot tentürü ve iyodo form, iyodu elementsel veya birleşik formda içerir ve antiseptik veya antifungal ajan olarak kullanılır. Dezenfekte edici etkinin suyun oksijenini yok etmeye dayandığı düşünülmektedir. Bu oksijen, özellikle serbest bırakıldıktan kısa bir süre sonra reaktiftir (in statu nascendi). İyot, bu nedenle bazı durumlarda yüzme havuzlarında suyu sterilize etmek için kullanılır. Bu bağlamda avantajlıdır, çünkü iyot klor kadar agresif değildir. Fakat bu su işlemi yosunları öldüremez, bu yüzden ek bir algisit eklenmelidir. İyotun yoğun kullanımı ciltte renk değişikliğine yol açabilir. Ayrıca, alerjileşme riski de vardır. İyodoforlar, iyotu bağlayabilen taşıyıcı maddeler kullanılarak her ikisi de önlenebilir.

Demir

Demir genellikle ferro borulardan içme suyuna geçer. Bunlar genellikle, koroziyonu (paslanmayı) önlemek amacıyla bir çinko koruyucu tabaka ile kaplanmıştır ancak su içindeki demir artışı, çinko tabakanın yavaş yavaş aşınmasına neden olur (çinko üzerine açıklama için bakınız). İçme suyu için limit (içme suyu yönetmeliği->DWR uygun) 0,2 mg/l'dir (= miligram litre başına, 1 miligram = bir gramın binde biri). DWR için belirlenmiş demir içeriği limiti, bu özel durumda, tanklarda ve borularda depozitlere karşı koruma için bir teknik gereklilik olarak anlaşılmaktadır. İçme suyundaki demir içeriği, genellikle, insanlar için zararlı limit olan 200 mg'den çok daha düşüktür. Ancak 0,2 mg/l'den daha yüksek bir seviye, demir iyonlarının çözünmüş oksijenle teması üzerine görünür bir şekilde flokülasyon yapması nedeniyle zaten hoş olmayan etkilere neden olabilir. Leke, bulanıklık, çökelti ve paslı ve metalik bir tat, bu sürecin sonuçlarıdır. Bu nedenlerle, genellikle demirin küçük miktarları bile rahatsız edici olabilir.

İzotiyazolinon

İzotiyazolinonlar, esas olarak bakterisid ve fungisid etkileri nedeniyle biyosit olarak kullanılan heterosiklik organik bileşiklerdir. Ayrıca temizlik maddeleri, boyalar, kaplamalar ve yapıştırıcılar üretiminde ve kağıt üretiminde de kullanılır. İzotiyazolinonlar hücre toksik etkiye sahiptir ve cilt hassaslaştırıcı olarak sınıflandırılmıştır. Bu nedenle alerji yapma şüphesi vardır. İzotiyazolinonlar bu nedenle 2017'den beri cilt kremlerinde yasaklanmıştır, fakat yıkama ürünlerinde 15 mg/l'ye kadar kullanılabilirler.

Legionella

Legionella, Legionellaceae ailesinden gram-negatif, spor oluşturmayan bakterilerdir. Bir alt tür olan Legionella pneumophila, insanlarda legionellozis hastalığına neden olan ana etken olarak bilinir, bu hastalık zatürre yapabilir ve yaşamı tehdit eden bir seyir izleyebilir. Legionellozis hastalığı genellikle, 25°C ile 50°C arasındaki sıcaklıklarda su sirkülasyonunun eksik olması nedeniyle içme suyundaki legionella konsantrasyonunun artmasına bağlıdır. Su sirkülasyonunun eksik olması büyük sıcak su tankları ve borularda özellikle karşılanır. Legionella kontaminasyonu su içinde CFU (koloni oluşturan üniteler) olarak ifade edilir. İçme suyunda 100 CFU/100 ml'ye kadar olan bir değer güvenli kabul edilir. Bu ölçüm değeri aşıldığında, her işletmeci kamu sağlık departmanını bilgilendirmek ve önlem almak zorundadır.

Magnezyum:

Magnezyum, deniz suyunda yaklaşık 1300 mg/l miktarında bulunur. Sodium ile birlikte, denizlerdeki en bolluktaki katyonlardan biridir. Nehir sularında magnezyum içeriği 4 ppm, yosunda 6000 - 20000 mg/l ve deniz balıkları ile istiridyelerde 1200 mg/l’dir. Diğer alkalik toprak iyonları ile birlikte, magnezyum su sertliği için sorumludur. Yüksek alkalik toprak iyonlarına sahip suya sert su, düşük olanına ise yumuşak su denir. Kimya endüstrisinde yangın geciktirici veya dolgu malzemesi olarak eklenir. Gübrelerin bileşeni ve hayvan yemi katkısı olarak çevreye kolayca geçer. Magnezyum sülfat, bira yapımında kullanılır ve magnezyum hidroksit, atık su arıtımında çökelme maddesi olarak kullanılır. Ayrıca, magnezyum hafif bir müshil olarak hareket eder.

Manganez:

Manganez, bir çeşit madende bulunur ve dünya kabuğunun %0.18’ini oluşturur. Demirli yer altı sularında sıkça bulunur, ancak demirden daha düşük konsantrasyonlarda. İnsanlarda karbonhidrat ve kolesterol metabolizmasının düzenlenmesinde rol oynar. Günde yaklaşık 2 - 3 mg alınması önerilir. Su arıtımında, manganez, oksidasyon ve sonraki filtrasyon ile büyük oranda uzaklaştırılır.

Metiletilketoksim:

Metiletilketoksim, çeşitli endüstriyel süreçlerde çözücü ve reaktan olarak kullanılan bir kimyasal bileşiktir. Su kalitesinin değerlendirilmesi ve suyun çeşitli kullanımlar için uygunluğunun belirlenmesi amacıyla suyun metiletilketoksim değerinin ölçülmesi önemli bilgiler sağlar.

Molibdat:

Molibdat, zayıf bir oksitleyici ajan olarak ve ısıtma ve soğutma suyunda boru ve kapların korozyon inhibitörü olarak kullanılır. Alışılagelmiş konsantrasyonlarda, sucul organizma ve bakterilere zararlı değildir.

Nikel:

Deniz suyunda nikel içeriği 0.5 - 2.0 μg/l, nehirlerde ise sadece 0.3 μg/l krom içerir. Nikel, özellikle arduvaz, kumtaşı, kil mineralleri ve bazalt gibi doğada bulunur. Nikel çeşitli biyolojik döngülerde bulunur. Metal endüstrileri, atık yakma tesisleri ve büyük yanma tesislerinden gelen nikel emisyonları geneldir. Elektrokaplama endüstrisinde, metal yüzey işlemlerinde, nikal-kadmiyum pillerinde, katalizörlerde ve pigmentlerde kullanılır. Nikel bileşikleri aynı zamanda atık su çamurlarında, çöp yakma tesislerinden gelen kül ve filtre tozlarında bulunabilir.

Nitrat

Nitratlar ve nitritler bitkiler için besin maddesidir ve uzun yıllar tarımda gübre olarak kullanılmıştır, küçük bahçelerde de aynı şekilde kullanılmaktadır. Nitratlar ve nitritler, su içindeki oksijen miktarına bağlı olarak birbirine dönüştürülebilir. Sağlık riskinin nedeni, nitratın nitrite indirgenmesi riskidir. Böyle bir dönüşüm, belirli bakteriler aracılığıyla bağırsaklarda gerçekleşir. İkinci olarak, tükürük bezleri, kan damarları aracılığıyla kıstakta kalmış nitratı indirgeyebilir. Alman içme suyu düzenlemelerine göre, içme suyundaki NO₃⁻ için mevcut limit 50 mg/l, İsviçre Su Koruma Yönetmeliği'ne göre 25 mg/l'dir, bu limiti aşan sular genellikle bu sınıra ulaşmak için düşük nitratlı su ile karıştırılır. Son zamanlarda, içme suyundaki nitrat seviyesinin kısmi arıtılması için ters osmoz veya nanofiltrasyon kullanılarak ilk su arıtma sistemleri inşa edilmiştir.

Nitrit

Nitritler ve nitratlar, bitkiler için besinlerdir ve tarımda gübre olarak uzun yıllar kullanılmıştır; küçük bahçelerde de kullanılır. Nitrat ve nitrit, suyun oksijen içeriğine bağlı olarak birbiriyle değiştirilebilir. Sağlık riskinin nedeni, nitratın nitrite indirgenme riskidir. Bu dönüşüm, belirli bakteriler aracılığıyla bağırsaklarda meydana gelir. İkincil olarak, tükürük bezleri, kan damarları yoluyla kıstakta kalmış nitratı indirgeyebilir. İçme suyundaki NO₃⁻ için geçerli limit, Alman içme suyu düzenlemelerine göre 50 mg/l, İsviçre Su Koruma Yönetmeliği'ne göre 25 mg/l'dir. Bu limiti aşan sular, bu sınıra ulaşabilmek için genellikle düşük nitratlı su ile karıştırılır. Son zamanlarda, içme suyundaki nitrat seviyesinin kısmi demineralizasyonu için ters osmoz veya nanofiltrasyon kullanılarak ilk su arıtma sistemleri inşa edilmiştir.

Azot

Azot, atom numarası 7 olan kimyasal bir elementtir. Moleküler formda, dünya atmosferindeki havanın ana bileşenidir ve %78'ini oluşturur. Doğa için azot, oksitlenmiş formda esastır. Biyolojik azot fiksasyonu ile amonyak oluşumu ve kimyasal azot fiksasyonu ile azot oksitlerin oluşumu yoluyla oksidasyon gerçekleşir. Azot asimilasyonu ile bitkiler ve bakteriler, amino asitler gibi karmaşık azot içeren organik bileşikler üretebilirler. Başlangıç materyallerine bağlı olarak, amonyum asimilasyonu ve nitrat asimilasyonu arasında bir ayrım yapılır. Azot, doğrudan fotometrik olarak tespit edilemez, ancak nitrat ve amonyak ölçümü yaparak oksitlenmiş azotun konsantrasyonu hakkında sonuçlar çıkarılabilir.

ORP Redoks potansiyeli [V]

kimyasal elementlerin ve bileşiklerin indirgeme veya oksidasyon kapasitesini nicelendiren bir parametredir. İndirgeme, elektronların alınması; oksidasyon, elektronların bırakılması anlamına gelir. Bir redoks tepkimesinde, elektronlar indirgeyen ajanı oksitleyen ajana aktarılır, bir redoks ortağı oksitlenirken diğer redoks ortağı indirgenir. Bu tepkime için itici güç, her maddeye özgü olan elektrokimyasal potansiyeldir. Farklı redoks çiftlerini karşılaştırmak için, her maddenin redoks potansiyeli standart hidrojen elektrodu ile ilişkilendirilir. Standart potansiyeller (redoks potansiyeller) hem negatif hem de pozitif değerler alabilir ve bu değerler elektrokimyasal gerilim serisinde sınıflandırılabilir. Analit'in redoks potansiyeli ne kadar negatifse, elektron bağışlama eğilimi o kadar yüksektir, yani bir indirgeyen ajan olarak hareket etme eğilimi o kadar yüksektir. Su analizinde, ORP sensörleri (orp = oksidasyon indirgeme potansiyeli) redoks potansiyelini ölçmek için kullanılır.

Yağ

Yağlar, su ile karıştırılamayan organik sıvılardır ve yüksek viskoziteleri ile karakterizedirler. Kimyasal bileşimlerine bağlı olarak, petrol yağları, mineral yağlar, yağlı yağlar, bitkisel yağlar ve esansiyel yağlar arasında ayrım yapılır. Örneğin, petrol, büyük ölçüde alkanlar, sikloalkanlar ve aromatiklerden oluşurken, esansiyel yağlar esas olarak terpenlerden ve seskiterpenlerden oluşur. Arıtma ve ekstraksiyon adımları ile yağlar, bileşenlerine ayrılır ve böylece daha fazla işlem için saflaştırılır. Bu nedenle, yağlar plastik üretimi, kozmetik, tıp veya yakıt olarak çeşitli alanlarda kullanılır. Yağlar, suya göre daha yüksek bir kırılma indisine sahiptir - bu nedenle optik olarak daha yoğun ortamdırlar.

Çözünmüş oksijen DO

Enerji santrallerindeki kazanlarda ve buhar devrelerinde korozyonun ana nedenlerinden biridir. Oksijen yakalayıcıların uygulanması, oksijeni kimyasal olarak bağlayarak korozyonu kontrol altına alma yollarından biridir. Oksijen yakalayıcılar arasında, moleküler oksijenle reaksiyona girebilen ve karbon dioksit, su, amonyak veya moleküler azot oluşturan çeşitli bileşikler bulunmaktadır, örneğin, hidrazin, karbohidrazid ve DEHA. Bununla birlikte, bu durum bakır-amonyak komplekslerinin oluşmasına yol açabilir, ki bu da bakır korozyonu olarak bilinir. Bakır tüpler böylece yok olur ve ayrıca önemli zararlara neden olur. Bu nedenle, kontrol ölçümü ile oksijen bağlayıcıların doğru dozajının sağlanması önemlidir.

Ozon

Ozon, 3 oksijen atomundan (O₃) oluşur. Bu, kararsız bir moleküldür ve havada ya da suda çözündüğünde oldukça kısa bir süre sonra oksijene (O₂) ve oksijen radikaline ayrılır. Bu oksijen radikalinin oksidatif etkisi çok güçlüdür ve iki radikal hemen O₂'ye birleştiği için depo etkisi söz konusu değildir. Ozon, ozon üreticileri ve diğer gerekli cihazlarla doğrudan yerinde üretilir. Özel kurallar ve önlemler gereklidir, çünkü Ozon, klorun 10 katı daha zehirlidir. Bu nedenle ozon sadece tek bir dozaj süreci boyunca – havuz dışında – kullanılır ve yeniden kullanılmadan önce filtre edilmelidir (aktif karbon). Havuza eklenen ozonun maksimum izin verilen konsantrasyonu sadece 0.05 mg/l olup, bu nedenle ozon bir dezenfektan olarak yetersizdir ve genellikle klor içerikli – dezenfektanlarla tamamlanmalıdır. Ozon, bakterileri öldürür, organik kirliliği (örn. üre) oksitleyerek klor kullanımını azaltır ve tahriş edici izler bırakmaz. Genellikle, insan burnu 1:500.000 oranındaki ozon konsantrasyonlarını algılayabilir ve en iyi ölçüm cihazıdır. Ancak, ozon klorla birleştirildiğinde DPD metoduna göre ölçülebilir. Glikozin eklenmesiyle ozon ortadan kaldırılır, böylece sadece klor ölçülebilir ve ozon içeriği farktan tespit edilir.

PHMB

Biguanide dezenfektanlar, klor alternatifi olarak popülerlik kazanmaktadır. Diğer yedek malzemelerle, örneğin ozon veya aktif oksijenle olanlar gibi, biguanidler klor, brom, bakır veya gümüş bileşikleri ile iyi geçinmezler. Yine de, biguanidlerin oksidatif etki göstermemesi nedeniyle, örneğin üre ve terin parçalanması için, bir karşıt ajan gereklidir. Bunun için genellikle hidrojen peroksit (H₂O₂) biguanid ile birlikte kullanılır.

PTSA

PTSA (1,3,6,8-piren tetrasülfonik asit tetrasodyum tuzu), UV ışığı ile ışımlandığında 400 ve 500 nm arasında dalga boyları yayan stabil bir floresan izleme boyasıdır. Soğutma suyu tedavisinin aktif çevrimiçi izlenmesi için bilinen sabit bir miktar inhibe ediciye eklendiğinde mükemmel bir seçenek sunar. Suya eklendiğinde zamanla stabil, başka maddelerle kolayca tepkimez ve çevre için güvenlidir.

Perasetik Asit

Perasetik asit (PES), asetik asidin oksidasyonu ile üretilen çok reaktif, çok toksik bir organik maddedir. Perasetik asit güçlü bir oksitleyici ajandır ve 110°C üzerinde ısıtıldığında havayla patlayıcı şekilde tepkime gösterir, ciddi cilt ve göz tahrişine neden olur. Kağıt, tekstil ve nişasta için bir ağartıcı ajan, dezenfektan ve sterilize edici olarak kullanılır. Ticari olarak mevcut konsantreler, PES, hidrojen peroksit ve asetik asit içeren su karışımlarıdır ve %5 - %30 PES içerir. Kullanımları için genellikle %0.3'e kadar (3000 mg/l) seyreltilirler.

Permanganat

Permanganatlar, MnO₄⁻ anyonu ile tuzlardır. Oksidatif etkileri nedeniyle, atık su ve egzoz hava arıtma için endüstriyel olarak kullanılırlar. Ayrıca, kimyasal katalizörler olarak hizmet edebilir, sentezde yaygın olarak kullanılırlar ve analitik kimyada redoks reaktanları olarak hizmet ederler. Sonuncusu, fotometrik ve titrimetrik yöntemlerle doğru kantifikasyonu sağlar.

Fenol

Fenol, bir hidroksi grubu içeren aromatik bir organik bileşiktir. Fenoller esas olarak kömür katranından elde edilir. Fenoller bitki, hayvan ve insan vücudunda da bulunur. Fenol, kok kömürü tesislerinde bir yan üründür. Endüstride, yağ, boya ve vernik, dökümhaneler, ahşap işleme, plastik ve pestisit üretiminde kullanılırlar. Nitro fenoller, klorofenoller ve PCP tipik örneklerdir. PCP, kağıt endüstrisi ve pestisitlerde de kullanılır. Klorofenol, ilaçların üretimi sırasında bir ara ürün olarak oluşur. Fenol atmosfer kirliliği ve karsinojen olarak kabul edilir ve cilt ve solunum organlarına etki eder. Fenollerin çoğunun biyolojik olarak parçalanabilirliği çok kötüdür. PCP mikroorganizmalara, bitkilere, böceklere, yumuşakçalara etki eder ve balıklar için çok toksiktir. Fenoller çoğunlukla atıksudan çıkarılmalıdır.

Fosfat

Fosfatlar, doğada çeşitli şekillerde, örneğin yağmur yağdığında tepelerde ortaya çıkar. Ancak deterjanlar da fosfatları yumuşatıcılar olarak kullanır. Fosfatlar temelde zehirsizdir, hatta su bitkilerinin ve dolayısıyla havuzlarda hoş karşılanmayan alglerin büyümesini teşvik eder. Fosfatlar su içinde mevcut olduğunda, “Fosfat Giderici” ürünlerle, örneğin “Accepta 9079” ile çıkarılabilir.

Fosfonat

Fosfonatlar, fosfonik asidin tuzları ve organik bileşiklerdir. Tuz olarak primer (MH₂PO₃) ve sekonder (M₂H₂PO₃) fosfonatlar mevcuttur. Bu malzeme grubunun organik bileşikleri (fosfor) formül R-PO(OH)₂ (R = alkil radikal veya aril radikal) ile fosforik asidin esterlerinden fosfor ile karbon (C-P bağ) arasındaki doğrudan bağ ile ayrılır. Buna karşın, fosfatlar (sülfatlar ve sülfonik gibi) COP bağlarıdır ki, CP bağlara göre çok daha kolay hidrolize olabilirler. Bu tür bileşiklerde tuzun (veya asidin) özellikleri, organik bileşiklerin özellikleri ile birleştirilmiştir. Bu yüzden, bu tür birçok bileşiğin suda çözünür olduğu bilinir. Teknik olarak önemli bazı fosfonatlar, R₂N(CH₂)ₓ-PO(OH)₂ şeklinde amino gruplar taşır (R = alkil veya H). Bu aminoların bazıları EDTA, NTA veya DTPA gibi kompleksleştirici ajanlarla yapısal benzerliklere sahiptir ve benzer bir fonksiyona sahiptirler. Çözeltideki katyonları, örneğin Ca²⁺, içerebilir ve katyonun kimyasal davranışını değiştirebilirler.

Fosfor

Fosfor, doğada yalnızca fosfatlar ve fosfonatlar olarak bağlı formda bulunur. Fosfatlar, dünya kabuğunda %0,09 oranında tuzlar olarak bulunur ve canlı organizmalar için esas öneme sahiptir. Tarımda fosfatlar, bitkiler için önemli bir besin maddesi olduğu için büyük miktarlarda gübre olarak kullanılır. Fosfat içeren deterjanların kullanımı, içme suyunun ek fosfat kirliliğine yol açabilir.

Polyacrylatlar

Akrilik asit ve alkollerle akrilik asit türevlerinin esterlerinin polimerleri olan plastiklerdir ve dispersant olarak, kaplamalar ve yapıştırıcılarda kullanılırlar. Üretim ve kullanım: Genellikle serbest radikal polimerizasyonu ile hazırlanırlar. Ancak, saf poliakrilik asit esterlerinin kullanımı, düşük cam geçiş sıcaklığı nedeniyle sınırlıdır. Polyacrylatlar yaygın olarak boya, kaplamalar ve yapıştırıcılarda ve kağıt ve tekstil işlemede kullanılır. Polyacrylatların bilinen bir özelliği Plexiglas® olarak daha iyi bilinen polimetakrilattır. Suda polyacrylatlar: Polyacrylatlar deterjanlarda ve temizleyicilerde dispersant ve kalsiyum kompleksi olarak ve su arıtımında kullanılır.

Polyamine Polyaminler

Kimyasal yapısında hem terminal hem de sekonder amino gruplarına sahip kimyasal bileşik çeşitleridir. HMD gibi polyaminler plastik üretiminde kullanılır ya da epoksi reçineler için sertleştirici ajanlar olarak kullanılır. Spermidine ve putrescine gibi diğer polyaminler biyojenik polyaminlere aittir ve hücre bölünmesi ve büyüme ile ilgili önemli işlevleri yerine getirir.

Potasyum

Yeryüzü kabuğunun %2.6'sını oluşturarak yedinci en bol element olan potasyum, bitkiler için önemli bir besin olduğundan yeraltı sularında Na⁺ iyonlarından çok daha küçük miktarlarda K⁺ iyonları içerir. İnsanların potasyuma günlük ihtiyacı yaklaşık 2-3 g’dır. Potasyumun su ve boru şebekeleri üzerindeki etkileri bilinmemektedir.

QAC

Dördüncü derece amonyum bileşikleri, önceden kurulan bakır sülfat algeasidinin dezavantajlarını ortadan kaldırmak için kullanılmaktadır. Alg oluşumunu önlemek için klor veya diğer dezenfektanların doğru kullanımına rağmen algasid kullanımı gereklidir. Silika Silika genellikle silikon dioksit olarak bilinir ve SiO₄⁴⁻ formülü ile silikonun oksitlerinin modifikasyonları için bir topluluk terimidir. Kum yataklarının çoğunluğu sadece yaygın olduğu için değil, aynı zamanda sertliği ve kimyasal dayanıklılığı ve özellikle hava koşullarına direnci nedeniyle silikadan oluşur. Silika, tüm kuvars camlarının ana bileşenidir. Silikanın su içindeki çözünürlüğü modifikasyonun veya silikanın sıcaklığına bağlı olarak büyük ölçüde değişir. Kristalin yüksek seviye kuvars çözünürlüğü 25 °C'de litre başına yaklaşık 10 mg SiO₄⁴⁻'dur. Ancak, çözelti dengesinin çok yavaş ayarlanabileceği unutulmamalıdır. Düzensiz amorf silisik asitler aynı sıcaklıkta 120 mg/l su ile önemli ölçüde daha çözünürdür. [3] Bazı doğal sular, su içinde normal sıcaklıklarda silikaya hidrate olmayan koloidal silikon dioksit (SiO₄⁴⁻) içerir. Silikanın en önemli şekli, cam şeklindedir. Genellikle, erime sıcaklığını düşürmek, işlemeyi kolaylaştırmak veya nihai ürünün özelliklerini etkilemek için alüminyum oksit, bor oksit, kalsiyum ve sodyum oksit gibi maddelerle karıştırılır. Saf silika zor erir ve bu nedenle kuvars cam özellikle sıcaklık ve sıcaklık dalgalanmalarına karşı dirençlidir.

Sodyum hipoklorit (NaClO)

hipokloröz asidin sodyum tuzudur. Amaçlanan kullanımı yüzme havuzlarında (örneğin) ağartma veya dezenfekte etmektir. Yüzme havuzlarında kullanımı problematiktir, çünkü amonyağı klorlamak için miktarın yeterli olması gerekir, çünkü sadece o zaman yeterli dezenfeksiyon sağlanır. Sodyum hipoklorit ayrıca çamaşır suyu ve dezenfektan ev temizlik ürünlerinin ana aktif bileşenidir. Çeşitli küf temizleyicileri veya drenaj temizleyicileri de bu kimyasalı içerir. Bunlar genellikle “aktif klor içerir" olarak reklam edilir. Sodyumun kullanımı diş hekimliğinde de bulunur. Örneğin, bakteriyel enfekte dişleri dezenfekte etmek için kök kanal tedavisinde kullanılır.

Sülfit

Sülfitler, hidrojen sülfür H₂S'nin tuzlarıdır. Sülfürlerin karakteristiği çürük yumurta kokusudur. Asitlerle (hava içindeki karbon dioksit, CO₂, dahil) temas, toksik ve yanıcı hidrojen sülfürün salınmasına yol açar. Potasyum permanganat veya potasyum dikromat gibi oksitleyici ajanlarla çok güçlü reaksiyon gösterir. Suda çok çözünürdür ve çözelti güçlü alkali ve çok aşındırıcıdır. Sülfit, kağıt endüstrisinde ham kağıt üretiminde kullanılır. Sülfit, sucul organizmalara ve özellikle balıklara karşı çok toksiktir.

Toplam askıda kat madde (TSS)

Bir atık su arıtma tesisisinden arıtılmış atıksu kalitesini değerlendirmek için kullanılan bir su kalitesi parametresidir. ABD Temiz Su Yasasında geleneksel bir kirletici olarak listelenmiştir. Bu parametre, bir zamanlar filtrelenemeyen kalıntı (NFR) olarak adlandırılmıştı. Bu terim, genellikle belirli bir gözenek boyutunda bir filtre tarafından tutulan partiküllerin kuru ağırlığına atıfta bulunur. Fakat "filtrelenemeyen" terimi, bazı çevrelerde (Oşinografi, örneğin) "filtrelenebilir" materyalin bir filtre üzerinde tutulan materyal anlamına geldiği için bilim için tuhaf bir kullanım durumu yaşamıştır; bu yüzden filtrelenemeyen, filtreden geçen su ve partiküller olurdu. Kimya ve Mikrobiyoloji gibi diğer disiplinlerde ve sözlük tanımlarında "filtrelenebilir", genellikle "Toplam çözünmüş katılar" veya TDS olarak adlandırılan, bir filtre tarafından geçirilen materyali ifade eder. Bu durumda kimyada, filtrelenemeyen katılar, kalıntı olarak adlandırılan tutulan materyallerdir. Turbidite, TSS ile aynı su kalitesi özelliğini ölçmeye yönelik olsa da, ikincisi (örnekleme filtreleme, kalıntı ağırlığı) daha faydalıdır çünkü örnekteki partikül materyalinin gerçek ağırlığını sağlar. Su kalitesi izleme durumlarında, daha emek yoğun TSS ölçümleri, hızlı ve kolay turbidite ölçümleriyle eşleştirilir ve belirli bir yer için korelasyon geliştirilir. PrimeLab'daki TSS testi, bir turbiditeye dayalı ölçümdür! Bir kere tatmin edici bir şekilde kurulduktan sonra, korelasyon, turbidite ölçümleri daha sık yapıldığından TSS'yi tahmin etmek için kullanılabilir, böylece zaman ve çaba tasarrufu sağlanır. Çünkü turbidite ölçümleri partikül büyüklüğüne, şekline ve rengine bir miktar bağlıdır, bu yaklaşım, her konum için bir korelasyon denkleminin hesaplanmasını gerektirir. Ayrıca, su hareketi yoluyla daha büyük partikülleri süspansiyona alma eğilimindeki durumlar veya koşullar (örneğin, bir akımın artması veya dalga hareketi) turbidite artışıyla eşlik etmeyen TSS'nin daha yüksek değerlerini üretebilir. Bu, belirli bir boyuttan (esasen siltten daha büyük olan her şey) daha büyük partiküllerin bir masa turbidite ölçer tarafından ölçülmemesi (ölçüm alınmadan önce çökelirler), fakat TSS değerine önemli ölçüde katkıda bulunurlar.

Tanen

Tanenler (Fransızca tannin'den), deri üretiminde kullanılan başlıca teknik kullanımdır, burada kollajen moleküllerinin çapraz bağlanması için tabakhane ajanları olarak kullanılır, bu da dayanıklılığı ve mikroorganizmalara karşı korumayı arttırır. Kimya endüstrisinde tanenler, Gallik asit ve pirogallol çıkarımı için kullanılır. Uygun çapraz bağlayıcı ajanlarla (örneğin, formaldehit) yüksek molekül ağırlıklı kondensasyon ürünlerine yoğunlaşarak, bağlayıcılar ahşap malzemeleri bağlamak için kullanılabilir. Net antioksidanlar olarak, bir diyet takviyesi olarak kullanılırlar ve aynı zamanda gıda korunması için de kullanılırlar. Ayrıca anti-viral ve anti-bakteriyel özelliklere sahiptirler. Tıpta tanenler, bir adstringan etkisi için bir hemostatik ajan olarak, bir antiseptik veya aşırı tükürük salgılaması (sialorrhoea) tedavisinde kullanılır. Halk tıbbında, Avrupa'da meşe kabuğunda (banyolar için) ve Afrika'da Akasya Verek kabuğunda bekleyen etki bulunur.

Aktarım

Aktarım, bir ortamın ışık aktarımını niceliklendirmek için fiziksel bir ölçüdür ve bu nedenle tüm spektroskopik yöntemlerde temel bir rol oynar. Fotometri, spektroskopinin bir alt disiplini olarak, transmittance kritik bir öneme sahiptir, çünkü ölçüm yöntemi sinyal yoğunluklarını ölçer ve böylece bir spektrumun bir veya daha fazla ölçülen dalga boyu temelinde analiti miktarını sağlar. Konsantrasyona bağlı ışık zayıflama kavramı Lambert-Beer yasası tarafından açıklanır.

Turbidite

Turbidite, suyun ışığı, ışınlanmış ince dağılmış, süspansiyon partiküllerine saçmasını ve suyun şeffaflığını azaltmasını ifade eder. Ham su turbiditesi organik ve inorganik partiküller tarafından ve canlı organizmalar tarafından oluşturulur. Turbidite bu nedenle, sıklıkla suyun impüritelere karşı bir ölçüsü olarak değerlendirilir. Turbidite ölçümleri, genellikle spektrofotometre veya ölçüm çubuğu üzerinde bir ışık kaynağı ve bir fotodetektör kullanarak yapılmaktadır. Başka bir yaygın yöntem, bu aynı temele dayanarak, bir lazer ışını kullanmaktır. Turbiditenin niceliksel ölçümü, turbiyet düzeyinin, su içinde asılı partikül miktarına bağlı olarak, bu ışık miktarını ölçen bir fotodetektör tarafından sağlanır. Bu fotodetektörler, ışığı 90° açıyla ölçer, çünkü bu açıda yalnızca saçılan ışık ölçülür.

Üre

Urea, özellikle idrar veya ter gibi insan dışkıları yoluyla banyo suyuna giren organik bir kirleticidir. Konsantrasyon, yüksek banyo hacmi veya ısı ile artar. Urea kendisi su içinde tamamen çözünen renksiz ve kristalin bir bileşiktir. Suda urea, suda bulunan enzimler veya bakteriler tarafından CO₂ ve amonyuma parçalanır. Ancak, parçalanma aynı zamanda oksidatif de olabilir. Urea kendisi kokusuz olsa da, klor gibi bir dezenfektan ile oksidasyon sırasında özgü klor kokusundan sorumlu olan ve bağlı klor olarak da bilinen kloraminler oluşur. Reaksiyonda aktif klor tükenir, bu nedenle sonraki bir dezenfektan dozu gerekebilir. Urea bu nedenle banyo suyunun kirlilik derecesinin iyi bir göstergesidir.

Çinko

İçme suyu söz konusu olduğunda, içme suyunun kalitesini belirlemek için bakır ölçümleri yapılır. İçme suyunda bakır için resmi izin verilen maksimum değerler yoktur, ancak 2 ile 3 mg/l arasında önerilen değerler vardır. Bakır, bir eser elementtir ve böylece insan hayatı için esastır. Günlük 0.05 – 0.5 mg/kg vücut ağırlığı tüketimi kabul edilebilir kabul edilir. Ancak, bakır, organizmalar için tehlikeli olarak kabul edilir. Bu, yüzme havuzu alanlarında bakır içeren algisitlerin şeklinde alg ve bakteriyle mücadelede “olumlu” bir şekilde kullanılır. Ancak, bakır sülfat içeren algisitler, saçın renk değiştirmesi, mayo lekelenmesi ve hatta korozyon ve bakır asetat çökelmesi gibi dezavantajlara da sahiptir.

pH

pH değeri, bir su çözeltisinin asidik ve/veya bazik etkisinin gücünü ölçen bir değerdir. Banyo suyunun hazırlanmasında özellikle önemlidir çünkü bu, dezenfektanların etkinliğini ve suyun cild, gözler ve malzemeler ile uyumluluğunu etkiler. Cilt için ideal pH değeri 5.5'tir. Ancak, su o kadar çok asit içerecektir ki, metalik malzemeler sadece paslanmakla kalmaz, gözler yanmaya başlar çünkü gözyaşlarının pH değeri 7.0 ile 7.5 arasındadır. Bu nedenle, bir uzlaşma bulunmalıdır. Malzeme uyumluluğu açısından, pH değeri her durumda 7.0'ın altına düşmemelidir. Aynı zamanda, pH değeri 7.6'nın üzerinde dermatolojik etkilerde bulunacak ve dezenfektanın etkinliğini etkileyecek, böylece bakterilerin ne kadar hızla öldürülebileceğini olumsuz yönde etkileyecektir.